Kararsız insanlardan nefret ederim.Ya da bir şeye sahip olmayı yada yapmayı isteyen daha sonra bu yaptığından pişman olup her şeyi eski haline döndüren ve ardından bundan da pişman olup tekrar o istediği şeyi yapan yada elde eden insanlardan..Halbuki kendimi severdim ben bir zamanlar..
Sürekli kendini üzecek bir şeyler bulan insanlardan da hiç haz almam.O an sahip olduğu güzelliklerin farkına varmayan yada farkına varmak istemeyen ve geçmişteki acı bir anıyı ısıtıp ısıtıp önüne getiren insanlardan da..Arkasına bakarak yürüyen insanları sevemedim bir türlü.Önündekini göremediği için takılıp düşmesine rağmen hiç vazgeçmezler geriye bakmaktan.Ders almazlar hiç bir olaydan.Aslında aldıklarını sanırlar ama iş hayata geçirmeye gelince öğrendiklerini,her zaman sınıfta kalır bu tür insanlar.Halbuki 2-3 sene önce böyle değildim ki ben..
Mutlu olduğu her anı mutsuz bir anıya dönüştürmeye neden çalışır ki insanlar ?Sonrada utanmadan isyan ederler 'bu hayatta neden beni mutlu edecek şeyler olmuyor ki' diye.Hayat sana en güzel besteyi vermiş üzerine sözünü yazıp neşeyle okumak kalmış sana.Ama bu bile işine gelmiyor değil mi?Sonunda mutlu olmaktan korkuyorsun.Sonra neyden,nasıl şikayet edeceksin ki..İçten içe isterken gülmeyi,tebessümün başladığı an ağlamak istemek neden ?Bu konuda bile kararsızsın.Mutlu olmak isteyip istemediğini,hakedip haketmediğini dahi bilmiyorsun.Nereye gitmek istediğine karar vermediğin sürece o durakta yıllarca beklemişsin ne işe yarar ?Halbuki bir zamanlar hızlı ve doğru kararlar verirdim ben..
Geçmişini arkanda bırakıp yeni bir yolda yürümek hiçte zor değil aslında yanında güçlü,sabırlı,sana değer veren,seven,ne istediğini bilen,seni her şeyin üstünde tutan bir yol arkadaşın olduktan sonra..Korkuyor musun onunla küçük ama emin adımlarla o hep hayalini kurduğun yere ulaşmaktan ?Korkma ! Bugüne kadar o sığındığın mutsuzluk ne getirdiki sana milyonlarca gözyaşından başka ?Sana kaybettirdiklerini geri almanın vakti gelmedi mi ki artık ?Bu yolda yardım almaktan da korkma,doğrusu budur çünkü.Olması gereken.Artık mecbursun o kaçtığın mutluluğa sahip olmaya.Bir çok kişiye borçlusun .Özelliklede o aynada ki sana dert anlatan,ağlayan,acıdığın kıza borçlusun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder